STAAN

"Het is donderdagavond, rond de klok van zeven uur, als ik het Klasse Theater in Tilburg binnenstap. De avond staat in het teken van leiderschap. Hoe zit het eigenlijk met mijn leiderschap? Het begint bij persoonlijk leiderschap en dat laat soms nog te wensen over. Mijn leven in goede banen leiden. Van de kattenbak verschonen tot facturen versturen, het staat allemaal op mijn eindeloze to do list. Maar vanavond niet. Vanavond ben ik in het theater.

Er hangt altijd zo’n typische geur in een theater. Daar ben ik dol op. Ik vul mijn longen met deze geur, hang mijn jas op en scoor een kopje thee aan de bar. Een harde mannenstem heet ons plotseling welkom. Ik draai me om en luister aandachtig. Verbinding is de sleutel tot goed leiderschap. Spoedig worden ik en de overige gasten vriendelijk doch dwingend verzocht om mee te doen aan een warming-up. Dat is helder. En ook heel erg duidelijk. We moeten meedoen. Wat is je grootste onhebbelijkheid? En wat doet je denken aan je kindertijd? Ik ga in gesprek met een aantal vriendelijke vreemdelingen in mijn directe omgeving. Ik houd er wel van om uit mijn comfort zone te komen en semi-gedwongen in gesprek te gaan met onbekende mensen.

Deze teaser prikkelt mijn enthousiasme.

Lopend naar de zaal vraag ik me af wat ons te wachten staat. Samen met vele andere nieuwsgierigen neem ik plaats in de zaal. Het licht gaat uit. De muziek begint. Pia plaatst zichzelf direct in een hokje. Dan hoeven wij dat niet meer te doen. De vrolijke en rondborstige vrouw op het podium start de show in een vlot tempo. Ze heeft er duidelijk zin in. Ik mag haar nu al. Ze heeft iets weg van Sara Kroos en Karin Bloemen. Maar dan anders.

Hokjes en ophokken. Veel herkenbare thema’s passeren. De keuzestress bij de drogist, 40 soorten tandpasta. Ik lig nog net niet onder mijn stoel van het lachten. Pia laat verschillende leiderschapsstijlen zien. Sensationeel leiderschap, dat spreekt me nog het meeste aan.

Naast herkenbaar zijn enkele thema’s ook behoorlijk confronterend. ‘De vrouw van een leider…’ In mijn gevalde (ex)vriendin van… Jeetje. Dat dit fenomeen alom bekend is. Pijnlijk herkenbaar. Een avond met veel energie, humor en cynisme. Een avond met Thea van der Zanden. Over het haar op haar tanden en over haar ruggengraat.

Naast herkenbaar zijn enkele thema's ook behoorlijk confronterend.

Een gezonde, en lichtelijk herkenbare, portie ADHD op het podium. Het is me wel duidelijk dat deze vrouw hard gewerkt heeft.Volgens mij kan ze alleen hard werken en ergens voluit voor gaan. Deze vrouw doet het niet voor minder. Ik sta op en applaudisseer.

Geïnspireerd loop ik de zaal uit, het is tijd voor een borrel en een goed gesprek over de stof die me heeft aangezet tot nadenken.