De gamingbril deel 2: indicatoren en targets
Donderdag, 05 November 2020Scoreborden op kantoor
“Als vakidioot bekijk ik de wereld door een gamingbril. Dat ontdekte ik onlangs toen een nieuwe collega mij vroeg om mijn gedachtegang te expliciteren. Irritante vraag. Maar oh zo leerzaam.”
Om nog eens terug te komen op die gaming-bril. Ik zie overal ‘score-borden’. In spelsimulaties noemen we dat ‘indicatoren’ In het echte leven noemen we ze: KPI’s, targets, teamdoelen, Commitment statements en meer van dat soort ‘enge’ dingen. Cijfers om je op te richten, cijfers waarmee je denkt (iets) te kunnen winnen. Of waarvan je denkt dat het iets over jou zegt. Of dat echt zo is, is nog maar de vraag.
Ook privé zie ik dat. M’n dochter had op tijd al haar weektaken af! Fantastisch …. Of boeien? Ik probeer als moeder mijn ‘spelleidersrol’ te pakken op het proces. Het gaat niet om het resultaat. Was het leuk op school? Mooi! Was het een fijne wedstrijd? Mooi! Het gaat niet om het winnen, het gaat om de lol. Maar vind ik dat eigenlijk wel echt?
Ik ben zo resultaatgericht als het maar zijn kan; voor wie de kleuren van management drives kent: ik ben ‘oranjeder’ dan het koningshuis. Ik begin geen project als er geen doel is geformuleerd. Ik ga na een spelsimulatie niet naar huis voordat er concrete acties zijn geformuleerd en schrijf geen offerte als ik niet daadwerkelijk denk dat ik een klant echt kan helpen.
Hoe zit het dan met organisaties?
Werken moet ook leuk zijn is mijn motto. En goede samenwerking en samen een echt gesprek kunnen voeren zijn voor mij cruciaal in organisatieontwikkelingstrajecten. Maar heeeee, er moet wel geld verdiend worden! Teams hebben kaders nodig, ze moeten weten waar ze naartoe werken en vooral willen ze weten wanneer ze het goed doen. In een spelsimulatie is het nut van een scorebord dat je input hebt voor de evaluatie.
Misschien toch een goed idee: scoreborden op kantoor, dan hebben we iets te bespreken in al die vergaderingen…!
Marjolijn
“Als vakidioot bekijk ik de wereld door een gamingbril. Dat ontdekte ik onlangs toen een nieuwe collega mij vroeg om mijn gedachtegang te expliciteren. Irritante vraag. Maar oh zo leerzaam.”
Om nog eens terug te komen op die gaming-bril. Ik zie overal ‘score-borden’. In spelsimulaties noemen we dat ‘indicatoren’ In het echte leven noemen we ze: KPI’s, targets, teamdoelen, Commitment statements en meer van dat soort ‘enge’ dingen. Cijfers om je op te richten, cijfers waarmee je denkt (iets) te kunnen winnen. Of waarvan je denkt dat het iets over jou zegt. Of dat echt zo is, is nog maar de vraag.
Ook privé zie ik dat. M’n dochter had op tijd al haar weektaken af! Fantastisch …. Of boeien? Ik probeer als moeder mijn ‘spelleidersrol’ te pakken op het proces. Het gaat niet om het resultaat. Was het leuk op school? Mooi! Was het een fijne wedstrijd? Mooi! Het gaat niet om het winnen, het gaat om de lol. Maar vind ik dat eigenlijk wel echt?
Ik ben zo resultaatgericht als het maar zijn kan; voor wie de kleuren van management drives kent: ik ben ‘oranjeder’ dan het koningshuis. Ik begin geen project als er geen doel is geformuleerd. Ik ga na een spelsimulatie niet naar huis voordat er concrete acties zijn geformuleerd en schrijf geen offerte als ik niet daadwerkelijk denk dat ik een klant echt kan helpen.
Hoe zit het dan met organisaties?
Werken moet ook leuk zijn is mijn motto. En goede samenwerking en samen een echt gesprek kunnen voeren zijn voor mij cruciaal in organisatieontwikkelingstrajecten. Maar heeeee, er moet wel geld verdiend worden! Teams hebben kaders nodig, ze moeten weten waar ze naartoe werken en vooral willen ze weten wanneer ze het goed doen. In een spelsimulatie is het nut van een scorebord dat je input hebt voor de evaluatie.
Misschien toch een goed idee: scoreborden op kantoor, dan hebben we iets te bespreken in al die vergaderingen…!
Marjolijn
Blog
Net een beetje anders....
Donderdag, 5 November 2020Het Feest van de Beginnersgeest
Niki Terpstra had het volgende liedje in zijn hoofd op weg naar de winst in de Ronde van Vlaanderen 2018: "Ik bouwde op, ik bouwde op, ik bouwde op. Heel het bloed stond naar mijn kop. Het was de liefde, de liefde voor de koers." Het was niet echt genieten voor hem, want hij ...
Donderdag, 29 Oktober 2020Bendable Brain
“Associëren, fantaseren, connecties maken, vergroten, vertellen, verzinnen, maken, breien, overtuigen, scanderen, lachen, genieten, ontdekken, vrij, onbegrensd en magisch…. het brein dat elk kind heeft en elke bestuurder wenst.” Het brein dat elk kind heeft en elke leider ...
Donderdag, 29 Oktober 2020De gamingbril deel 1: spelregels
Spelen met regels Als vakidioot bekijk ik de wereld door een gamingbril. Dat ontdekte ik een tijd geleden toen een nieuwe collega mij vroeg om mijn gedachtegang te expliciteren. Irritante vraag. Maar oh zo leerzaam. Ik zie in elk organisatievraagstuk een spelontwerp, ik zie in ...
Woensdag, 14 Oktober 2020Team van de Toekomst
Niet loslaten, maar anders vasthouden… Getriggerd door een titel die is aangedragen via de NVVB (De Nederlandse Vereniging Voor Burgerzaken) zat ik peinzend in mijn auto na te denken over deze term. Terwijl de regen hard op mijn voorruit tikt, besef ik dat we naast de ...
Woensdag, 14 Oktober 2020Muziek als ontwikkelinstrument
‘Er zit echt muziek in dat team’ ‘Deze strategie is te weinig afgestemd op de omgeving’ ‘Hier wordt harmonieus samengewerkt’ Je hoeft geen conservatorium gedaan te hebben, om de muzikale metaforen in deze uitspraken te ontdekken. Metaforen die ik graag gebruik, omdat ...
Woensdag, 14 Oktober 2020Pijn leidt tot Resultaat
Ontwikkelen is niet altijd makkelijk. Ontwikkelen doet zelfs een beetje pijn. Veranderen ook. Je wordt immers uitgedaagd uit je comfortzone te stappen. Een paar jaar geleden besloot ik dat het tijd werd mijn eigen gemakscirkel te verlaten. Elke maand iets dikker worden moest ...
